Max Verhart

Max Verhart, 1944-2018
uit zijn bundel "om kort te gaan' :

Ze heeft radio,
televisie, telefoon en
eenzaamheid.

Als haar zoons komen
is er altijd gekibbel,
Maar kwamen ze maar.

Het hoofd zo wankel,
Haar wassen vingers hebben
alleen nog elkaar.

Beverig
wijst ze op de foto
haar jeugd aan.

In de spiegelruit
loopt je evenbeeld naast je,
net zo alleen.

Opeens herken ik
het voetspoor op het pad
als het mijne.

Mijn kinderen,
al hun leeftijden
hebben ze nog.