feniks

als een feniks 

zal het nieuwe jaar

uit de as herrijzen

tak

 van tak tot tak

een vlammetje

met vleugels

kerst

 kerstvisite

wel meer dan tien

tuinvogeltjes

nieuws

achter de viroloog

met het slechte nieuws

een kerstboom 

tjilp

motregen

de ruitenwissers

tjilpen 

laag

 laag over de polder

een sneeuwwit ruisen -

zwanen

winter

winterpolder

stap voor stap de leegte

overwinnen

ogen

 mondmaskers

iedereen heeft ineens

sprekende ogen

huizen

gevallen blad 

er staan weer huizen

aan de overkant

roerloos

herfstblad

roerloos op de bodem

van een sloot 

school

 de school gaat uit

kinderstemmen lopen 

een eind met me mee

bomen

de bomen

vol bladgoud -

winterlicht 

zonder jou

zonder jou erbij

zou de winterpolder

te eenzaam zijn 

vlam

een vlammetje 

springt van tak tot tak -

roodborstje 

leeg

steeds leger

de bomen

de dagen 

verwijderd

 

boven

boven de rijen

doorzichtige bomen

de ganzen

november

november

de laatste blaadjes

maken zich los

nacht

's nachts

opent ze de buitendeur -

nog hoort ze zijn stap 

duif

 wintertijd

de duif komt kijken

waar zijn havermout blijft

oktober

oktober

een diepe buiging

voor de bomen 

 

geen

 geen virusangst

we blijven haar knuffelen

ons oude poesje

foto's

oude foto's -

mijn ouders waren toen nog

onsterfelijk 

schapen

herfstwandeling

in de polder -

schapen grazen regen

blad

 een vliegend blad

lang heeft het op de herfst

gewacht

bomen

de eerste rijen

doorzichtige bomen

Jan Mankes was hier 

maar toen ik...

besneeuwde velden

maar toen ik wakker werd

regen 

oud

 waar ik ook heenreis

nooit kom ik verder dan

mijn oude straat

pootjes

op de vensterbank

met hun pootjes omhoog -

mijn schuldgevoel

reclame

naast de kraam

met groente en fruit

de uitvaartreclame 

blad

weer kleurt het blad

en weer wil ik mee

met de vogels 

kroos

 met kroos bedekt

verzonken in zichzelf

de vijver

zwanen

zes jonge zwanen

zwemmen langzaam

de zomer uit 

wolken

 donkere wolken

tijdens mijn wandeling

drijven ze weg

de boom

de boom

schudt op zijn grondvesten

zieltogende takken 

ziel

zomerstorm

luisteren naar de ziel

van de boom 

hittegolf

hittegolf

spinnen weven al

aan de herfst 

grashalmen

een spinnenweb 

tussen grashalmen -

zwaluwen

zon

een schroeiende zon -
tussen dicht gebladerte
de glimp van een duif

luidkeels

het boomgeruis
luidkeels overstemd door
de hakselaar

de oude bomen
niet geveld door corona
maar door machines

(de Wielewaal, 2020)

vlieg

de vlieg
wast telkens haar handjes
maar houdt geen afstand

(corona)

droom

in een droom
dicht bij hen die nu
op afstand zijn

(corona)

bomen

de storm is voorbij
de bomen babbelen
nog wat na

voorbij (haibun)

Voorbij

In de tijd dat onze lapjespoes oud en traag en alsmaar dunner werd, ontmoette ik in een vreemde buurt een poes, die haar evenbeeld was. Hetzelfde driekleurige pelsje, dezelfde barnstenen ogen. Zo bekend en vertrouwd, dat ik neerhurkte om haar te begroeten, maar ze rende voorbij en klom snel over een hoge schutting. Hoe glanzend, sterk en lenig!  Ik voelde een scheut pijn: zo gauw en zo voorgoed voorbij, de bloeitijd van ons eigen poesje...

mijn oude dagboek
tussen de regels
een ander verhaal

geloof

zijn geloof verloren
maar hoe devoot
speelt hij orgel

druppels

regendruppels
op het duinpad -
zomersproeten

ruisend

tot op het gras
de ruisende rokken
van de treurwilg

voller

coronazomer
de bomen voller in blad
dan anders

vroeg

vroeg in de morgen
het hele park voor mij
en de vogels

hitte

hitte
mijn schaduw is het eerst
bij de schaduwplek

wind

de wind is gedraaid
boomblaadjes tonen
hun zilveren kant

boek

het boek is uit
ik heb nu al heimwee
naar het begin

afbraak

afbraakbuurt
mijn kinderstappen
liggen er nog

bomen (tanka)

een zomeravond
bomen veranderen langzaam
in hun silhouet
ook de vogels hullen zich
in een duister zwijgen

jurk

de trouwfoto's
weggegooid -
de jurk bewaard

maan

volle maan
de wolken lopen
over haar heen

deze stilte (tanka)

deze stilte
wachten op de regen
die maar niet komt
wachten op je tranen
die je veel te lang inhoudt

de dag

de dag gaat liggen
wolken rekken zich uit
tot nevels

vogel

een vogel roept wat
een andere antwoordt -
dan is het weer stil

aardkluitje

dat aardkluitje
met gouden oogjes
is een padje

natuurmonument (haibun)

Natuurmonument

Wandelen op de Zuid-Hollandse eilanden, dat gaat goed in coronatijd; we weten veel mooie plekken te vinden waar je bijna niemand tegen komt.
Maar vandaag zouden we eens Noordelijker gaan, naar een plassengebied waar je een vogelwandeling kan maken als je lid bent van Natuurmonumenten. Door weidse landschappen en pittoreske dorpjes reden we er heen. Niet ver van ons einddoel zag ik in een flits een dode vrouwtjeseend liggen op de weg - een woerd stond er dichtbij in de berm.
Bij het plassengebied aangekomen zagen we dat méér mensen daar liepen, allemaal met verrekijkers en fototoestellen. Heel wat meer mensen zelfs en de paden waren heel smal. Te smal om goed afstand te kunnen houden, dus we vertrokken meteen weer, zonder bijzondere vogels te hebben gezien.
Alleen de woerd in het gras, naast de dode eend op het asfalt, brandt nog op mijn netvlies.

"t Eendje kwam boven;
al wat onder water was
stond in zijn ogen.

(de haiku is van Jõsõ, Japans dichter)

wind

lentewind
de bomen vol
bladmuziek

wak

in een wak
tussen de wolken
verdwijnt een vogel

zee

ze keek naar de zee
alsof ze het wist -
laatste moederdag

snel

dat snelle spinnetje
heeft geen pootjes
maar wieltjes

oud

oud schoolgebouw
ik herkauw
mijn kindertijd

moederdag

moederdag

toen ik eens
met mijn moeder winkelde
bood ze mij stralend
een broodje kroket aan
luxe voor haar maar ik
versmaadde het

jaren te laat eet ik
een broodje kroket
en fluister
lekker mam...

vier mei

vier mei
vanuit het zolderraam
de kastanjekaarsen

regen

regen
de kat houdt zichzelf
in quarantaine

(corona)

foto's

de trouwfoto's
op de schoorsteenmantel
behalve die van haar

dagboek

mijn oude dagboek -
tussen de regels
een ander verhaal

duif

de duif drinkt...
nog geen meter
tussen hem en mij

kevertje

zoveel gras
het kevertje klimt en daalt
klimt en daalt...

kitten

in de rij
voor een kitten -
huidhonger

(in corona tijd)

hek

het hek staat open -
de betegelde tuin
vol paardenbloemen

hond

de buurjongen
laat wel zes keer per dag
de hond uit

(corona tijd)

lift

de lift
voorbij laten gaan
tot hij leeg is

(corona tijd)

zeven

zeven kuikentjes
de meerkoet blijft steeds langer
onder water

doornstruik

daar nadert iemand
ver uitwijkend raak ik
een doornstruik

(corona tijd)

vogels

vogels zingen
alsof het een gewone
lente is

(corona tijd)

boom

de mensen
op afstand passeren -
een boom aanraken

(tijdens corona)

poppen

haar poppen
zet ze op een rij
ver uit elkaar

(ten tijde van corona)

zweefvlieg

nee zweefvlieg
er zit geen stuifmeel
op mijn gele vest

lucht

de blauwe lucht
niet langer verscheurd
door vliegtuigstrepen

(tijdens het corona virus)

lentehemel

lentehemel
vogels stijgen naar
onzichtbaarheid

zon

in de tijd
dat mijn moeder nog leefde
scheen de zon vaker

gedicht van J.C.van Schagen

er is geen uitweg
er zijn alleen maar deuren
kamer in - kamer uit

kamer na kamer
nooit kom je uit op het dak
waar de sterren zijn

J.C.van Schagen
1891-1985
uit: ik ga maar en ben

storm

storm
ik zet de hometrainer
een tandje hoger

windvlaag

bij elke windvlaag
krijgt het vogeltje
een kuifje

facebook post

facebook post

lees me
kijk naar me
luister naar me

vind me leuk
geweldig, grappig
of een huilebalk

wijzig me
of verwijder me
maar vergeet me niet

echo

echo's van vroeger
ze blijven naklinken ondanks
mijn oordoppen

pindanetjes

ineens pindanetjes
in de boom bij de buren -
tuinvogelteldag

kroeg

waggelend
van kroeg naar kroeg -
nachtvlinders

koud

alle dagen
koud en grijs en geen post
die haar bereikt

plek

die open plek
in de conifeer
is nu een duif

taal

de taal
van dagbladen
van radio- en tv journaal
sluit zich als een cel
rondom je

alleen gedichten zijn vogels

sale

januari sale
meer kleding op de grond
dan in de rekken

vogelveertje (haibun)

Vogelveertje

Eens vroeg ik de kleuters om iets, wat ze heel mooi vonden, mee naar school te nemen. Dan zouden we al dat moois op een tafel zetten en er een kringgesprek over houden.
 Ik verwachtte minstens een halve tafel vol duur speelgoed. Maar nee, ze namen mee: een versleten knuffel, een smoezelig prentenboek, een zacht lapje, een gladde steen, een madeliefje, een vogelveertje...
Ach ik had het kunnen weten. Dat kinderen dichters zijn.

dierentuin
een kind wijst verrukt
naar een musje

nieuwjaar

nieuwjaarsochtend
terugkeer
van de vogels