de laatste blaadjes

de laatste blaadjes
ragfijne vertakkingen
komen aan het licht

ontbladerde heg

ontbladerde heg
buren krijgen weer
een gezicht

bij elke windvlaag

bij elke windvlaag
ontbloot de duif
haar borstje

het thuisgevoel

het thuisgevoel
in een vreemde stad
duiven

ontbladerd

ontbladerd
zichtbaar de vogels
de sterren

tuimelend

tuimelend blad
de val
uit een droom

Lucht (haibun)

Lucht

Als ik zijn huiskamer binnenkom, valt mijn oog meteen op een schoteltje vol sigarettenpeukjes. Hij kijkt me schuldbewust aan.
"Ik kan hier nog steeds niet slapen. Nou, dan ga ik maar voor het open raam zitten roken. En omhoog kijken, tot het lichter wordt. Maar de lucht is hier zo ver weg. Ik mis mijn hemelhuisje."
Na vijftig jaar is hij verhuisd van een kleine woning vier hoog naar de onderste verdieping van deze nieuwe, hoge flat.
"Toen mijn huisje leeg was, zag ik pas de schimmel in de kasten, de kale plinten, het verschoten behang."
Zijn blik wordt dromerig.
"Maar ik zat elke dag naar de lucht te kijken. Dichtbij waren de wolken, de vogels..."

naar de container
vuilniszakken vol verleden
zwaarder dan ik dacht

herfst

herfst
lopen is ritselen
geworden

vallende blaadjes

vallende blaadjes
een enkeling vliegt
de vogels achterna