gedichtje uit 1995

paardebloem

vol met lintjes; platte zon
overheerst de bermen
wordt in tuinen weggemaaid
maar komt terug, ijzersterk
in zwermen
wringt zich tussen tegels en asfalt
nestelt in muurspleet en basalt

en na die ongeremde bloei
verliest zij zich in een ragfijne
bol, zilvergrijs, doorzichtig
die stukje bij beetje
wordt weggeblazen door de wind
of, in één keer, door een kind

hoog

op hun tenen
in het hoge gras
de paardenbloemen

de bomen

de bomen botten uit
vogels vinden weer
een schuilplaats

lezen

lezen in de tuin
de kastanjeboom
geeft al schaduw

afbraak

de afbraakbuurt
verlicht door straatlantarens -
witte bloesems

nest

een meerkoetennest
onder de wijde rokken
van de treurwilg