natuurmonument (haibun)

Natuurmonument

Wandelen op de Zuid-Hollandse eilanden, dat gaat goed in coronatijd; we weten veel mooie plekken te vinden waar je bijna niemand tegen komt.
Maar vandaag zouden we eens Noordelijker gaan, naar een plassengebied waar je een vogelwandeling kan maken als je lid bent van Natuurmonumenten. Door weidse landschappen en pittoreske dorpjes reden we er heen. Niet ver van ons einddoel zag ik in een flits een dode vrouwtjeseend liggen op de weg - een woerd stond er dichtbij in de berm.
Bij het plassengebied aangekomen zagen we dat méér mensen daar liepen, allemaal met verrekijkers en fototoestellen. Heel wat meer mensen zelfs en de paden waren heel smal. Te smal om goed afstand te kunnen houden, dus we vertrokken meteen weer, zonder bijzondere vogels te hebben gezien.
Alleen de woerd in het gras, naast de dode eend op het asfalt, brandt nog op mijn netvlies.

"t Eendje kwam boven;
al wat onder water was
stond in zijn ogen.

(de haiku is van Jõsõ, Japans dichter)

wind

lentewind
de bomen vol
bladmuziek

wak

in een wak
tussen de wolken
verdwijnt een vogel

zee

ze keek naar de zee
alsof ze het wist -
laatste moederdag

snel

dat snelle spinnetje
heeft geen pootjes
maar wieltjes

oud

oud schoolgebouw
ik herkauw
mijn kindertijd

moederdag

moederdag

toen ik eens
met mijn moeder winkelde
bood ze mij stralend
een broodje kroket aan
luxe voor haar maar ik
versmaadde het

jaren te laat eet ik
een broodje kroket
en fluister
lekker mam...

vier mei

vier mei
vanuit het zolderraam
de kastanjekaarsen