Bloemen (haibun)

Bloemen

De schermbloemen van de hortensia vind ik het mooist, als ze gaan verwelken. Ze worden dan ivoorwit, doorschijnend, ragfijn dooraderd. De bloemblaadjes bewegen op elk zuchtje wind. Zo heb ik me vroeger elfenjurkjes voorgesteld, zo luchtig en teer. En daarbij zo sterk, dat ze met gemak herfststormen en winterkou doorstaan. Maar in het vroege voorjaar, als de eerste bladknoppen verschijnen, snoei ik ze weg, met spijt. Zoals vandaag.
Het waait nauwelijks, maar de bloemschermen rollen door het gras, zo licht zijn ze. Als ik even later de tuin in ga om ze op te rapen, zie ik nog net hoe een merel zo'n wolkje oppakt en ermee de ligusterhaag invliegt. Ah, ze is daar natuurlijk een nest aan het bouwen. Een elfennest!

viooltjes...
ik wilde een jurkje
van fluweel

rijzende zon

rijzende zon
met trillende keeltjes
de spreeuwen

hoofd vol mist

hoofd vol mist
wat ik wilde schrijven
is gewist

Zijn dagboek (haibun)

Zijn dagboek

Hoe een saaie dag beschrijven? Zo'n dag dat je, wat voor weer het ook is, nergens zin in hebt. Zo'n dag waarop je het liefs thuis blijft, geen mens wil ontmoeten, geen muziek wil horen, geen boek wil lezen. Zo'n dag die je uit moet zitten, tot die eindelijk voorbij is.

Mijn vader en ik leken in bijna niets op elkaar, dat heb ik vaak gedacht. Tot ik, na zijn overlijden, zijn dagboeken las. Waarin hij, naast andere herkenbare dingen, ook zo'n saaie dag beschreef:  "Geen korrel zand heeft zich vandaag in mijn woestijn verplaatst."
Later maakte ik deze haiku:

vandaag
heeft nog geen snaar in mij
ook maar even getrild

Eigenlijk is het een haiku van mijn vader en mij.

winter

van de winter houden
als het sneeuwt
een koud kunstje

boodschappen

boodschappen doen
tussen de buien door:
ook topsport

geboren

geboren bij de Maas
naar zee stroomt altijd
mijn verlangen

strijklicht

strijklicht
over het rietveld
Vivaldi's winter

het boek

het boek is uit
er is iets veranderd
in mijn uitzicht