facebook

facebook terugblik
de "likes" van hen
die er niet meer zijn

vader

vader
ik herinner mij
zijn afwezigheid

regen

regenplassen
voorzichtig over
kerstlichtjes stappen

wekker

volgens de wekker
is het ochtend -
diepe duisternis

mist

dichte mist
de straatlantarens doen
hun uiterste best

populieren

een rij populieren
hun golvende schaduw
over de berm

winter

gedichtje van 40 jaar geleden, gepubliceerd in "alleen maar het gevoel van leven"

winter

bevrijd
van opengebarsten groen
en bloesem
bevrijd
van topzwaar blad
en vrucht
bevrijd
van een gouden
droom
onthult zij zich
zoals zij is
een helemaal houten
boom

tuinbericht

tuinbericht
het laatste kastanjeblad
is gevallen

bloemen

een vaasje bloemen
op aangestampte aarde -
haar cavia

blaadje

één blaadje
in de regenplas
blijft drijven
hoe vouwde je toch
een bootje van papier

goud

een gouden blad -
de herdenking
van een vriend

pootjes

duwende pootjes
het boek dat ik lees
is haar rivaal

bed

op bed voor het raam
een wit wolkje
tilt me op

niet meer

de knie
waarmee ik ben geboren
is er niet meer

prothese

de prothese
verlangen naar een uurtje
zonder pijn

kaarten

zoveel kaarten
mails en telefoontjes -
welkom nieuwe knie

knie

allebei een nieuwe knie
we vergelijken
de littekens

landschap

Tour de France
een schitterend landschap
dat de renners niet zien

kruimels

de vloer aanvegen
een paar kruimels
slaan hun vleugeltjes uit

strompelen

strompelen
oefenen in niet kijken
in winkelramen

boek

met een boek in de tuin
de wind leest sneller
dan ik

schutting

boven de schutting
telkens een blij gezichtje
steeds hoger

troost

troostbezoek
op mijn zere knie
een atalanta

molshoop

de molshoop
begint te ademen
ik hou mijn adem in

gedichtje uit 1994

hondenslaap

hij  maakt zich rond
vouwt zijn heup
als een vleugeltje
over zich heen
verbergt daarin
de zware kop
tilt, als ik hem aai
alleen zijn ogen
eventjes op

vol

vol in blad
vogels spelen weer
verstoppertje

trein

achteruit in de trein
de nawerking
van het landschap

hagel

een hagelbui
de kat voor het raam
steigert

gedichtje uit 1995

paardebloem

vol met lintjes; platte zon
overheerst de bermen
wordt in tuinen weggemaaid
maar komt terug, ijzersterk
in zwermen
wringt zich tussen tegels en asfalt
nestelt in muurspleet en basalt

en na die ongeremde bloei
verliest zij zich in een ragfijne
bol, zilvergrijs, doorzichtig
die stukje bij beetje
wordt weggeblazen door de wind
of, in één keer, door een kind

hoog

op hun tenen
in het hoge gras
de paardenbloemen

de bomen

de bomen botten uit
vogels vinden weer
een schuilplaats

lezen

lezen in de tuin
de kastanjeboom
geeft al schaduw

afbraak

de afbraakbuurt
verlicht door straatlantarens -
witte bloesems

nest

een meerkoetennest
onder de wijde rokken
van de treurwilg

kentering

kentering
de zon schijnt iets verder
de kamer in

prunus

de prunus bloeit
ik zie de hele wereld
door een roze bril

steeds weer (tanka)

steeds weer nieuwe
afgewaaide takken
in de tuin

nieuwe herinneringen
aan hoe het eens was

storm

storm
narcissen buigen naar
hun spiegelbeeld

pijn

gewrichtspijn -
voor het raam een zwerm
dansmuggen

krokusjes

modderige tuin
krokusjes worstelen zich
naar de lente

sneeuw (tanka)

deze winter
verlang ik naar de sneeuw
van lang geleden
hoe diep waren de sporen
die we toen achterlieten